"Press Play" Part 1

           Pierwsze opowiadanie, początkowo kreowane na komedię romantyczną. Bohaterami są Hyunsik i Ilhoon z BtoB. Jako, iż jest to nasz pierwszy post prosimy o wyrozumiałość i z góry dziękujemy. ;) 

Ogólne informacje: 

Zespół: BtoB

Pairing: Lim Hyunsik / Jung Ilhoon

Odcinek: 1 / 6
Gatunek: fluff, lekki slash

ILHOON POV

- Nie mam już sił! - Opadłem na kanapę zmęczony po imprezie z okazji uczczenia naszej wygranej. Po chwili poczułem jak na moje plecy siada Sungjae.

- Nasza Diva nam odpływa - zakomunikował innym Sung, ale nie chciało mi się nawet odpowiadać. Marzyłem o wygodnym łóżku, które czeka na mnie w hotelu. Bardzo cieszyłem się z wygranej, ale nie czułem się najlepiej.

Peniel chyba dostrzegł moje samopoczucie bo szybko ściągnął ze mnie rozbawionego Sunga, ahh ten chłopak jest taki współczujący i troskliwy w stosunku do innych. Ku mojej uciesze menadżer powiedział, że możemy iść już do samochodów i zaraz będziemy w hotelu. Od razu zerwałem się z miejsca i pierwszy dopadłem najwygodniejsze siedzenie z przodu. Nawet nie zauważyłem kiedy dojechaliśmy do celu. Wysiedliśmy z samochodu i poszlismy za menadżerem, który dał nam klucze do zarezerwowanych wcześniej pokoi. Idąc złapałem się za głowę... Strasznie zaczęła mnie boleć. Wydawało mi się, że ktoś do mnie mówi, ale nie słyszałem wyraźnie żadnych słów, a obraz rozmazywał mi się przed oczami tak, że nie mogłem niczego dostrzec. W jedną windę wsiadłem razem z Hyunsikiem i Eunkwangiem, reszta pojechała drugą. Nagle zrobiło mi się ciemno przed oczami i tylko poczułem jak upadam na podłogę uderzając głową o ściankę.  Gdy tylko obudziłem się moje ciało otulała ciepła i miękka pościel. "Co się stało? Gdzie ja jestem?" - nie umiałem sam odpowiedzieć sobie na żadne pytanie. Gdy otworzyłem oczy zobaczyłem zmartwionego Hyunsika wpatrującego się we mnie. "Matko Boska jaki on jest przystojny!" Zaśmiałem się pod nosem. "Chyba musiałem się bardzo mocno uderzyć w głowę, że tak myślę...”

- Z czego się tak śmiejesz? - Hyunsik patrzył na mnie jednocześnie uśmiechając się delikatnie.

- Zachwycam się twoją urodą. – „Czy ja to powiedziałem na głos!?” Mimo tego z jego twarzy nie schodził uśmieszek. Po chwili mina mu spoważniała.

- Ilhoon... czemu nikomu nie powiedziałeś, że nie czujesz się dobrze? Wiesz jak wszyscy się martwiliśmy!? - Mówił lekko podniesionym tonem. Widać było, że przejął się tym co mi się stało. - Na szczęście lekarz powiedział, że to tylko... - nie zdążył dokończyć, ponieważ do pokoju weszli pozostali, a Minhyuk rzucił mi się na szyję.

- Jak dobrze, że już się obudziłeś! Myślałem, że to coś poważnego! - Minhyuk pocałował mnie w policzek dla żartu. "Aish co ten chłopak ma w głowie." Zaśmiałem się i wytarłem policzek wierzchem dłoni krzywiąc się przy tym teatralnie. Przypadkowo zerknąłem na Hyunsika, wydawał się smutny, albo zły... Nie jestem pewien. "Coś dziś nie tak z tym chłopakiem" przyszło mi na myśl.

 - Dobra dzieciaki lecimy jak już sprawdziliśmy, że nasz raper jest cały i zdrowy! On teraz musi odpoczywać! - Odezwał się Eunkwang i dzięki Bogu wyprowadził rozkrzyczany tłum. Został tylko Hyun.

 - Ty nie idziesz? - Zauważyłem zmęczenie na jego twarzy. - Może idź się zdrzemnij bo wyglądasz jakbyś nie spał z tydzień. - Zażartowałem, jednak on tylko delikatnie podniósł kąciki ust.

- Wydaję Ci się. - poczochrał mnie po włosach.

- O nie! Tylko nie włosy! – Od razu zacząłem je sobie poprawiać. - Gdzie moje lusterko?!  - widać było, że rozbawiłem tym Hyunsika. Obaj roześmialiśmy się. To było tak miłe... Mimo wszystko nie chciałem, żeby się męczył i nade mną czuwał. - Naprawdę idź się położyć, poradzę sobie.

- Ale jest jeden problem... - Zaczął Hyunsik spuszczając wzrok. Ja tylko czekałem na to co powie zachęcając go lekkim uśmiechem. - To właśnie jest mój pokój. - Chyba otworzyłem usta ze zdziwienia bo Hyun od razu zaczął wyjaśniać. - Były jakieś problemy i tylko Eunkwang dostał osobny pokój. - Patrząc na wszystkie za i przeciw to byłem nawet ucieszony tym obrotem spraw.

 - Aaah. No to widzę, że łóżko już sobie przywłaszczyłem. – Jeszcze bardziej rozłożyłem się kładąc splecione ręce pod głowę. - Ale jak ładnie poprosisz to przesunę się trochę w bok i znajdzie się miejsce dla ciebie. - Zrobiłem minę cwaniaczka.

- O... byłbyś tak dobry? - zaśmiał się - To ja lecę pod prysznic, wskakuje w piżamę i zaraz będę.

- To ja ci popilnuje miejsca. - Puściłem mu oczko i posłałem buziaka. Nie wierzyłem w to co dziś mówię i robię.  "To na pewno skutek tego, że uderzyłem się w głowę" Taaak teraz miałem wspaniałe wytłumaczenie, ale jak wyjaśnię sobie to jakie emocje we mnie wzbudza ten chłopak. Jest umięśniony, zadbany, przystojny. "Czy ja znowu myślę o nim jak o potencjalnym kochanku!?" Tyle już razy od naszego debiutu wyrzucałem te myśli z głowy to teraz też dam radę! Choć prawdę mówiąc nigdy nie miałem okazji spać z nim w jednym łóżku... „Walnij się w głowę Jung Ilhoon! O czym Ty myślisz!” W mojej głowie rozgrywała się istna wojna, aż ujrzałem go wychodzącego z łazienki w samym ręczniku! Zdecydowanie bycie tak przystojnym i pociągającym powinno być nielegalne.

- Zapomniałem piżamy. - Zakomunikował uśmiechając się przepraszająco obiekt moich westchnień.  Gdy schylił się do szafki po piżamę nie mogłem się powstrzymać i zagwizdałem.

- No, no, no... - Hyun szybko się wyprostował i spojrzał w moją stronę. Pomachałem mu szczerząc się jak jakiś napaleniec do ładnej dziewczyny. Ten nerwowo się uśmiechnął i szybko skierował się z powrotem do łazienki. "Jak tak dalej pójdzie, to będzie ze strachu wolał spać na podłodze niż przy mnie na łóżku." Uśmiechałem się do swoich myśli. Cieszyłem się jak głupek na myśl, że czeka nas cały tydzień spędzony we wspólnym pokoju, a przynajmniej noce w jednym łóżku. „Czy ja naprawdę jestem taki perwersyjny czy tylko dziś tak targają mną emocje?” I po raz kolejny zostałem wyrwany z zamyślenia przez Hyunsika.

- To jak zrobisz dla mnie miejsce czy sam mam przesunąć Cię na swoją połowę? - Zaśmiał się.

- Możesz próbować. - Wymownie skrzyżowałem ręce na piersi i spojrzałem w sufit. Hyun pchnął mnie niechcący tak mocno że zawisłem na krawędzi łóżka. Nie mając się czego przytrzymać by nie spaść desperacko złapałem za bluzkę od piżamy  Lim'a ciągnąc go za sobą na podłogę. Chłopak wylądował na mnie przygniatając mi rękę.

- Aish! – Zabolało, ale po chwili obaj zaczęliśmy się śmiać. Pomógł mi wstać i obaj usiedliśmy jak ludzie na łóżku.

- Nie oddam Ci łóżka dobrowolnie... - Na nowo zacząłem się z nim przekomarzać, a on przewidywalny jak zawsze ponownie na mnie skoczył. Kotłowaliśmy się przez chwilę śmiejąc się w głos, gdy spostrzegłem, że Hyunsik siedzi na mnie okrakiem trzymając swoja twarz tuż przy mojej. Strasznie chciałem go dotknąć czy pocałować. Co mnie zaskoczyło to, to że właśnie on wykonał pierwszy krok, jedynie delikatnie musnął moje wargi i od razu poderwał się do góry.

 - Wybacz. - Powiedział cicho pod nosem siadając tyłem do mnie. Nie wiedziałem co zrobić by nie było mu głupio z powodu całej sytuacji. Coś bardzo przyciągało mnie dziś do niego i spodobało mi się to co zrobił. Dotknąłem swoich ust opuszkami palców uśmiechając się. Z drugiej strony... Nie chciałem go przestraszyć. Żałowałem, że nie mogłem ujrzeć jego miny w tym momencie... Nagle Hyunsik odwrócił się energicznie jakby chciał coś powiedzieć i przyłapał mnie z ręką w miejscu gdzie przed chwila znajdowały się jego usta.

- Co robisz? - Zapytał ze wzrokiem utkwionym w mojej dłoni, szybko zabrałem ją i poczułem jak sie czerwienie.

- Tylko wycierałem usta. - Starałem się zachować spokój.

- To wcale tak nie wyglądało... - Teraz to ja bałem się na niego spojrzeć. “Ty nieostrożny głupku!“ Krzyczałem do siebie w myślach. “Zapomnij o tym...“  To chciałem mu powiedzieć, ale po głowie chodziła mi też inna opcja: “Zrób to jeszcze raz... proszę!“ W sumie to potem naszła mnie kolejna myśl, że może sam bym coś zrobił? Walka z moim drugim ja trwała cały wieczór.

- Znaczy chciałem powiedzieć żebyś się nie przejmował. - Machnąłem ręką dając mu znak, że się nie przejąłem całą sprawą... Uśmiechnąłem się, ale nadal na niego nie patrzyłem. Nagle Hyunsik zbliżył się do mnie. Ujął moja twarz w swoje dłonie. "Ohh jakie on ma ciepłe i delikatne dłonie, ale zaraz co on wyprawia!" Pocałował mnie! Znowu! To drugi raz tego dnia i nie wiem czy nie za dużo jak na jeden dzień. Lecz, mimo tego nie sprzeciwiłem się gdy pogłębił pocałunek, odwzajemniłem go. To było niesamowite, niestety jak niespodziewanie się zaczął tak też się skończył, a Hyun wybiegł z pokoju. “Hyuuunsik, nie uciekaj!“ Krzyczałem w myślach. Głęboko westchnąłem i położyłem się myśląc o pocałunku. Znów przejechałem palcem po wargach. Cieszyłem się i kręciłem na łóżku jak jakaś zakochana nastolatka. “Hyuuunsik wróć.“ Złapałem za poduszkę, na której przez chwilę miał położona rękę i tuliłem się do niej jak jakiś psychofan. Śmiałem się z samego siebie.

CDN.

*PS. Przepraszamy za wszelkie możliwe literówki.